Uczucie straty po śmierci bliskiej osoby każdy przeżywa na własny sposób. Nie inaczej jest w przypadku emocji przeżywanych przez dziecko.
Film „Lato 1993” to pierwsza pełnometrażowa produkcja Carli Simón. Katalońska reżyserka, korzystając częściowo z własnych dziecięcych doświadczeń, rysuje emocjonalny portret dziecka, które stawia czoła fali sprzecznych uczuć po utracie rodziców.
„Nie chcę, żeby widzowie zrozumieli, co ja miałam na myśli, tylko żeby zdali sobie sprawę, co czuje dziecko po stracie najbliższych. W tych trudnych momentach dzieci traktuje się jakby były głupie, a to właśnie one potrafią przystosować się szybciej do zaistniałej sytuacji. Inna sprawa to ich emocje. Wszyscy wokół starają się pomóc, robią, co mogą. Nie można osądzać postaci z kina, choć starałam się, by przy pomocy kamery stworzyć ich bliski, intymny obraz” – tak o swoim filmie opowiada Carla Simón.
Opis fabuły
Jest lato 1993 roku. Dla sześcioletniej Fridy (Laia Artigas) jest to czas trudnych zmian. Dziewczynka właśnie straciła rodziców i trafia pod opiekę swojego wujka i jego rodziny zamieszkujących hiszpańską prowincję. Tam próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości targana skrajnymi uczuciami – od gniewu i złości aż do rodzącego się poczucia przywiązania. Film nie skupia się na przedstawianiu dramatycznych wydarzeń, ale na zwykłej codzienności, w której Frida uczy się nowego życia.
Nagrody zdobyte przez film „Lato 1993”
- MFF Berlin 2017: Najlepszy debiut, Kryształowy niedźwiedź (Generacja Kplus)
- Festiwal Kina Hiszpańskojęzycznego w Maladze 2017: Najlepszy film
- Nagrody Goya 2018: Najlepszy debiut reżyserski, Najlepszy aktor drugoplanowy (David Verdaguer), Odkrycie aktorskie (Bruna Cusí)
Pozostałe informacje o filmie
- Hiszpania 2017, 97’
- Reżyseria: Carla Simón
- Scenariusz: Carla Simón
- Obsada: Laia Artigas, Bruna Cusí, David Verdaguer, Paula Robles
