Pałac Królewski w Turynie i Muzeum Dynastii Sabaudzkiej

Znajdujący się w Turynie Pałac Królewski jest reprezentatywnym przykładem klasycznego, XVI-wiecznego pałacu. Spacer po jego salach, skrywających Królewskie Muzea, pozwala odkryć fascynujące tajemnice nie tylko historii, ale i szeroko pojętej sztuki. Ta wizyta nie może umknąć nikomu, kto na cel podróży wybrał właśnie północne Włochy.

Pokoje na pierwszym piętrze zostały wzbogacone rzeźbionymi sufitami i dużymi obrazami, a w 1688 roku do wystawnej galerii z widokiem na ogrody dodane zostały freski Daniela Seytera. Kiedy w 1713 roku tytuł królewski zdobył Vittorio Amedeo, zlecił stworzenie w pałacowej przestrzeni obszaru dowodzenia składającego się z sekretariatów, Teatru Królewskiego i Archiwum Państwowego. Ten skomplikowany projekt przebudowy pałacu był dziełem znanego w całych Włoszech architekta, Filippo Juvarra.

W pierwszej połowie XIX wieku wiele pomieszczeń zostało radykalnie odnowionych, a w 1862 roku powstała nowa wielka klatka schodowa. Wraz z przeniesieniem stolicy z Turynu do Florencji, a następnie do Rzymu, pałac stopniowo tracił swoją funkcję rezydencji, a wraz z narodzinami Republiki Włoskiej w 1946 roku, stał się własnością państwa i przekształcony został w Muzeum Dynastii Sabaudzkiej. W 1997 roku Pałac Królewski w Turynie wraz z całym kompleksem Królewskich Muzeów wpisany został na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Zwiedzanie sal Palazzo Reale

Głównym punktem zwiedzania całego królewskiego kompleksu muzealnego są oczywiście sale, gabinety i inne pomieszczenia, w których niegdyś toczyło się życie rodziny z rządzącej dynastii. Przez cały czas trwania wycieczki trudno oderwać wzrok od bogato zdobionych sufitów, sztukaterii, złoceń, czy fresków i innych dopracowanych do perfekcji dekoracji każdego z pokoi i korytarzy.

Do najbardziej zapadających w pamięć pomieszczeń zaliczyć można z pewnością Salone degli Svizzeri, czyli ogromną Salę Szwajcarów, którą zdobi fryz, obrazujący legendarnych przodków dynastii sabaudzkiej. To także w tej sali znajduje się Galeria Świętego Całunu, prowadząca do kaplicy. Nie sposób także przejść obojętnie obok Camera dell’Alcova, skrywającej kolekcję chińskich wazonów Karola Alberta; Sali Śniadaniowej, w której każdego zachwyca ozdobna przesłona kominkowa czy królewskiej jadalni, Sala da Pranzo, której główną dekoracją są turyńskie gobeliny.

Jedną z najbardziej wystawnych sal, jakie skrywa Pałac Królewski w Turynie jest zdecydowanie XIX-wieczna Sala Balowa oraz Sala del Trono czyli Sala Tronowa Królowej. Zwiedzający podczas wycieczki mają także szansę poznać osobiste pokoje królowej, wśród których znajdują się kaplica prywatna, pokój służby, a także Gabinetto delle Miniature, prywatna sala, nazwana tak z powodu znajdującej się w niej kolekcji miniaturek portretów członków dynastii sabaudzkiej.

Trasa zwiedzania prowadzi gości przez Sala dei Paggi, czyli Salę Paziów, po której ukazuje się następnie Sala Piechurów, dla Włochów znana jako Sala degli Staffieri, oraz Sala dei Corazzieri, Pokój Kirasjerów, czyli członków królewskiej ciężkiej jazdy. Wschodnie skrzydło pałacu zamyka Galeria Daniela oraz Palazzo Chiablese, mieszczący wyjątkowe dekoracje w stylu rokoko. Spacer po głównym piętrze kończą słynne schody projektu Filippo Juvarra. Ogromne schody zwane Scala delle Forbici, co można przetłumaczyć jako Schody Nożyczek, prowadzą zwiedzających na drugie piętro, na którym znajduje się 30 prywatnych pokoi książąt Piemontu i książąt Aosty.

Królewska Zbrojownia

Spacerując po Pałacu Królewskim w Turynie, nie można przegapić Królewskiej Zbrojowni, mieszczącej się we wspaniałej Galleria della Regina. Powstanie tego niezwykłego muzeum zawdzięcza się Vittorio Seyssel D’Aix, kapitanowi artylerii i pierwszemu dyrektorowi. To on zgromadził imponującą kolekcję z arsenałów Turynu i Genui, do których dodał prestiżowe dzieła zakupione na rynku antyków. Założycielem zbrojowni był jednak Karol Albert, który to zainaugurował tę przestrzeń w 1837 roku.

Kolekcja, zebrana na jednej trasie zwiedzania, liczy ponad pięć tysięcy eksponatów, wśród których znajdują się okazy z okresu od prehistorii aż do początku XX wieku. Na przestrzeni tej ekspozycji zobaczyć można historyczne zbroje i broń, a także ponad 60 000 okazów starożytnych oraz współczesnych monet, medali i pieczęci. Największą uwagę przyciągają tam jednak XIII-wieczny miecz św. Maurycego oraz miecz używany przez Napoleona podczas kampanii w Egipcie.

Kaplica św. Całunu

Od strony zachodniej Pałac Królewski połączony jest z sąsiednią Katedrą Turyńską za pomocą Kaplicy św. Całunu, która jak sama nazwa wskazuje, zbudowana została, by umieścić w godnym miejscu słynny całun turyński, lniane płótno z odciśniętym wizerunkiem, który chrześcijanie utożsamiają z Chrystusowym.

Projekt kaplicy powierzono jednemu z najwspanialszych architektów ówczesnych czasów, Guarino Guariniemu, który w 1666 roku stworzył konstrukcję zupełnie odbiegającą od XVII-wiecznych kanonów architektury. Projektant do cylindrycznej bryły wprowadził trzy duże łuki, a podstawę kopuły rozjaśnił sześcioma wysokimi oknami. Sama kopuła to element, który nie pozwala nikomu przejść obojętnie bez podniesienia wzroku. Sześć poziomów nakładających się na siebie, naprzemiennych łuków tworzy na szczycie lśniące słońce, na tle którego widoczna jest wyraźnie gołębica Ducha Świętego.

Z kaplicy nie można wyjść bez dokładnego obejrzenia imponującego ołtarza centralnego. Podwójny ołtarz ozdobiony precyzyjnymi freskami zaprojektowany został przez Antonio Bertolę i to właśnie w jego wnętrzu do 1993 roku przechowywany był Całun Turyński. Słynna relikwia, będąca własnością Sabaudczyków od 1453 roku, jest obecnie przechowywana w specjalnym sanktuarium na końcu lewej nawy katedry.

Muzeum Sztuki Starożytnej

Choć większość miłośników starożytności, będąc w Turynie, zwiedza w pierwszej kolejności słynne Muzeum Egipskie, każdy z nich powinien pamiętać, że sale Królewskiego Muzeum też skrywają godne uwagi eksponaty tej epoki. Początki kolekcji Muzeum Sztuki Starożytnej sięgają XVII wieku, kiedy Emanuele Filiberto i jego syn Carlo Emanuele I sprowadzili do Turynu prestiżowe jądro starożytnych rzeźb i płaskorzeźb. Kolekcję wzbogaciły wykopaliska prowadzone w XVIII wieku w centrum Turynu, a w XIX i XX wieku do powiększania się tych zbiorów przyczyniły się także działalność międzynarodowych dyplomatów i kancelarii oraz liczne darowizny i przejęcia.

Muzeum podzielone jest na trzy sekcje. Najstarsze zbiory historyczne zgromadzone są w Galerii Archeologicznej, podziemia skrywają ruiny teatru rzymskiego oraz eksponaty związane jedynie z wykopaliskami na terenie Turynu, natomiast Pawilon Terytorium Piemontu, mieszczący się od 1998 roku w jasnej przestrzeni hypogeum, prezentuje bogaty repertuar dowodów archeologicznych z całego regionu. Dla szczególnie zainteresowanych tematem archeologii, w tej muzealnej części otwarty jest magazyn, składający się z pokoju do badań i dokumentacji, myjni do czyszczenia i suszenia wykopalisk, laboratorium konserwatorskiego i gabinetu fotograficznego wykorzystywanego do dokumentacji fotograficznej.

Galeria Sabaudzka w Pałacu Królewskim

Skrywająca niezwykłe dzieła malarskie Galeria Sabaudzka została założona przez króla Karola Alberta 2 października 1832 roku, dokładnie w dniu jego urodzin, i początkowo znajdowała się w turyńskim Palazzo Madama. Prezentowała ona kolekcję obrazów książąt i królów z dynastii sabaudzkiej, zbieranych od końca XVI wieku. W 1860 roku król Wiktor Emmanuel II podarował całą kolekcję państwu włoskiemu. Wtedy to przeniesiono zbiory do Palazzo dei Nobili, a w 2014 roku zawitały one do dzisiejszej lokalizacji.

Cała galeria obrazów prezentuje obecnie ponad osiemset dzieł, które każdego dnia zachwycają odwiedzających wystawę turystów. Na parterze galerii znajduje się sekcja poświęcona wyłącznie piemonckim mistrzom renesansu. Pierwsze piętro prezentuje dzieła należące do włoskich i zagranicznych kolekcji od XV do początku XVII wieku i zawiera dzieła takich światowej sławy mistrzów jak Veronese, Rubens czy Van Dyck. Na drugim piętrze znajdują się z kolei dzieła stworzone między XVII i XIX wiekiem, w tym słynne widoki Turynu namalowane przez Bernardo Bellotto.

Biblioteka Królewska

Historia Królewskiej Biblioteki rozpoczęła się w 1839 roku, kiedy to do drogocennych dzieł sztuki przechowywanych w pałacu dołączyła kolekcja Giovanniego Volpato. Był to cenny zbiór rysunków wielkich artystów włoskich i zagranicznych, w tym trzynaście arkuszy autografów da Vinci. Wzrost funduszy sprawił, że wzbogacono wschodnie skrzydło pałacu o nową siedzibę dla całej królewskiej kolekcji dokumentów i rysunków. Bibliotekę, rozłożoną na dwóch poziomach i umeblowaną zabytkowym wyposażeniem, zainaugurowano w 1942 roku. Po II wojnie światowej tak zwany Dom Sabaudzki przejęty został przez państwo włoskie, a Biblioteka Królewska stała się biblioteką publiczną.

Dziś biblioteka posiada ponad 200 000 woluminów, zabytkowych map, rycin i iluminowanych rękopisów, jednak najcenniejszymi dziełami, jakie można zobaczyć w tym miejscu są rysunki Michała Anioła i Rafaela oraz słynny autoportret Leonarda da Vinci.

Ogrody Królewskie

Odwiedzający Pałac Królewski goście mogą cieszyć oczy nie tylko bogatymi wnętrzami pałacowych sal, ale także otoczeniem zamku. Giardini Reali czyli Królewskie Ogrody to około siedem hektarów zielonej powierzchni o ogromnej wartości zabytkowej. Cały otoczony wałami starożytnych murów miejskich park podzielony jest na sektory, wśród których wyróżnia się szczególnie regularny Ogród Książęcy, z charakterystyczną, nowoczesną fontanną. Największym z obszarów tych zielonych terenów są jednak Giardini di Levante czyli Ogrody Wschodnie, których układ opiera się na systemie alei, otoczonych z wszystkich stron roślinnymi parawanami.

Wśród starożytnych murów znajduje się także wart uwagi Zielony Bastion, mały pawilon z zauważalnym, spadzistym dachem, w którym umieszczono instalację „Drogocenne Kamienie” artysty Giulio Paoliniego. Spacerując po urokliwych terenach ogrodów, zachwycić się można fontannami, rzeźbami, a także różnorodnością flory. Oprócz dających się zauważyć platanów, lip czy kasztanowców, spacerujących zachwycają oczywiście klomby kwiatowe. Natomiast najbardziej okazałym egzemplarzem w ogrodzie jest rzadki buk. To jeden z najstarszych i najbardziej majestatycznych buków w Piemoncie, który rośnie w Królewskich Ogrodach od drugiej połowy XIX wieku.

Zwiedzanie Muzeów Królewskich w Turynie

Podczas zwiedzania rozległej, królewskiej przestrzeni pałacowej towarzyszyć Wam może przewodnik, który pomaga lepiej zrozumieć realia królewskiego życia oraz zinterpretować wystawione w pałacowych salach dzieła sztuki. Muzeum dokłada jednak wszelkich starań, by z wizyty jak najwięcej wynieśli także goście, którzy muzealne korytarze przemierzać wolą sami. Tym zwiedzającym rekomenduje się zwiedzanie z audioprzewodnikiem, dostępnym w biletowych kasach bądź w muzealnej aplikacji albo korzystanie z mapek i opisów, ułatwiających sprawne poruszanie się po połączonych w skomplikowany sposób budynkach.

Warto również pamiętać, że Muzeum Dynastii Sabaudzkiej organizuje wiele warsztatów, projektów edukacyjnych zarówno dla dzieci jaki i całych rodzin oraz wystaw tymczasowych, więc warto zapoznać się z widniejącym na stronie instytucji harmonogramem, by jak najlepiej wykorzystać wizytę w Pałacu Królewskim w Turynie.

Informacje praktyczne

• Bilety wstępu do Pałacu Królewskiego w Turynie najlepiej kupić z wyprzedzeniem. Unikniesz wówczas stania w długiej kolejce oraz ominie Cię ryzyko, że wszystkie bilety zostały wyprzedane.
• Adres: Piazzetta Reale, 1, 10122 Torino TO, Włochy
• Godziny otwarcia: od wtorku do niedzieli w godz 9:00-18:00. W poniedziałki pałac jest nieczynny.
• Kup bilety na GetYourGuide

Pałac Królewski w Turynie na mapie

Odkryj region Piemontu