Pałac Narodowy w Sintrze

Pałac Narodowy w Sintrze to nie tylko obiekt wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, ale także miejsce, którego bogata architektura prowadzi przez setki lat historii Portugalii. Już za czasów panowania Maurów, kiedy to powstała pierwsza bryła budynku, pałac pełnił ważną funkcję. Nazywano go wówczas Chão da Oliva i służył jako rezydencja naczelników. Od 1147 roku, tuż po odbiciu Lizbony przez Afonso Henriquesa, zaczął być najpopularniejszą rezydencją wśród królów i królowych Portugalii. Zastanawia Was dlaczego to właśnie Sintra, a nie rezydencja w Lizbonie skradła serca władców? Otóż Sintra, znajdując się nieopodal stolicy, miała do zaoferowania jednocześnie łagodny mikroklimat, wyjątkowe krajobrazy wzgórz oraz była idealnym terenem do organizacji łowów.

Każdy z przebywających tam królów miał wpływ na późniejszy wygląd rezydencji. Jednak jedne z najważniejszych ingerencji w jego finalny stan nastąpiły za panowania króla João I. To jego zasługą było włączenie do kompleksu głównego patio oraz kuchni z charakterystycznymi kominami. Ważne dla późniejszych losów pałacu były też zmiany zarządzone przez Manuela I. Dobudował on całe skrzydło wschodnie oraz salę zdobioną herbami. Przyczynił się on także do zwiększenia liczby dekoracji i zdobień całego obiektu. Dopiero po trzęsieniu ziemi w 1755 r., podczas którego kompleks poważnie ucierpiał, otrzymał on formę, którą znamy dzisiaj.

Pałac Narodowy w Sintrze to nie tylko obiekt wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, ale także miejsce, którego bogata architektura prowadzi przez setki lat historii Portugalii. Już za czasów panowania Maurów, kiedy to powstała pierwsza bryła budynku, pałac pełnił ważną funkcję. Nazywano go wówczas Chão da Oliva i służył jako rezydencja naczelników. Od 1147 roku, tuż po odbiciu Lizbony przez Afonso Henriquesa, zaczął być najpopularniejszą rezydencją wśród królów i królowych Portugalii. Zastanawia Was dlaczego to właśnie Sintra, a nie rezydencja w Lizbonie skradła serca władców? Otóż Sintra, znajdując się nieopodal stolicy, miała do zaoferowania jednocześnie łagodny mikroklimat, wyjątkowe krajobrazy wzgórz oraz była idealnym terenem do organizacji łowów.

Każdy z przebywających tam królów miał wpływ na późniejszy wygląd rezydencji. Jednak jedne z najważniejszych ingerencji w jego finalny stan nastąpiły za panowania króla João I. To jego zasługą było włączenie do kompleksu głównego patio oraz kuchni z charakterystycznymi kominami. Ważne dla późniejszych losów pałacu były też zmiany zarządzone przez Manuela I. Dobudował on całe skrzydło wschodnie oraz salę zdobioną herbami. Przyczynił się on także do zwiększenia liczby dekoracji i zdobień całego obiektu. Dopiero po trzęsieniu ziemi w 1755 r., podczas którego kompleks poważnie ucierpiał, otrzymał on formę, którą znamy dzisiaj.